வெளிச்சமூட்டிய வெளக்குகள்

இன்று நினைத்து பார்க்க முடியாத அளவில் விஞ்ஞானம் வளர்ந்து விட்டது. அன்று தாமஸ் ஆல்வா எடிசன் என்கிற ஒரு விஞ்ஞானி கண்டுபிடித்த ஒரு 'டங்ஸ்டன் இழை' கண்ணாடி குவளை குண்டு பல்புவின் தொடக்கம் தான் இன்று எல்.இ.டி என்னும் ஒரு மிகப்பெரிய ஒளிரும் சாதனத்தில் வந்து நிற்கிறோம்.  

இன்றைய நாகரீக உலகத்தில்  வெளிச்சம் உமிழும் நகரத்தை பகலாக உண்டாக்கும் எத்தனையோ விளக்குகள் இருந்தாலும் அன்று 70-80 க்கும் மத்தியில் (நம் வயது, அனுபவத்தை பொருத்தவரை இதிலிருந்து தான் தொடங்க முடியும்) எந்த விளக்குகளிருந்து நாம் ஒளி பெற்று கடந்து வந்திருக்கிறோம் என்பதை சிறிதாக பார்ப்போமா?

முட்டை விளக்கு

பெயருக்கு ஏற்ற மாதிரி முட்டையின் தோல் போல் இருந்து கைகளிலிருந்து சிறிது தவறி விழுந்தாலும் கண்ணாடி சிம்னி உடைந்து போகும். மாற்று  வாங்குவதற்கு வீட்டில் ஏவி,  அலுப்பு ஏற்பட்டு அதன் பலனாக ஏச்சு,உதை வாங்கி பிறகு அந்த முட்டையை வாங்கிட்டு வருவோம். சிம்னி லேசாக உடைந்தால் பேண்டேஜ் போட்டு அது இன்னும் காலம் உழைக்கும். கைக்கு ஏற்ற காம்பாக்ட் விளக்கு மற்றும் மல்டி பர்போஸ்சும் கூட. ஒரு சில வீட்டில் மாடாக்குழியில் 24 மணி நேரமும் எரிந்துக் கொண்டே இருக்கும். ஒரே விளக்கு மஃக்ரிப் தொடக்கத்தில் வீட்டின் வெளிச்சத்திற்காக வைத்துக் கொள்ளலாம் இஷா தாண்டினால் விடி லைட்டாகவும், லைட்டாக(சிறிதாக) வைத்து உறங்க வைத்துக் கொள்ளலாம். அன்றைய பொழுதில் இஷா முடிந்தால் சாப்பிட்டு தூங்கும் நேரம் தானே..!? இன்று கூட முட்டை விளக்கு இருக்கிறது மாடாக்குழிகள் தான் இல்லை.

கால் விளக்கு

அமுல் ஸ்பிரே பால் டப்பாவிலும் (காத்து மேலே, காத்து கீழே, காத்து சைடுலே.. அந்த 'பால் டப்பா' அல்ல😀) நெய் டின்னிலும் செய்து விற்பார்கள். அந்த சிறிய கொல்லம்பட்டறை சஞ்சீவிராயர் கோவிலிலும்,பெரிய கடை தெருவிலும் இருக்கும். தகரம் கொடுத்தும் செய்வோம், சிலசமயம் ரெடிமேடாகவும் வாங்கி வருவோம். கால் விளக்கு ஒன்றும் அதில் கால் இல்லாத அபூர்வ சகோதரர்கள் 'அப்பு கமல்' மாதிரி ஒரு விளக்கும் வாங்கி வருவோம். இதில் மண்ணெண்ணெய் ஊற்றி பழைய தாவணி, துப்பட்டி துணியை  திரியாக்கி ஏற்றி வைத்தால் வீடு முழுவதும் பிரகாசமாகும். இந்த விளக்கின் அப்டேட்டாக எவர்சில்வர், பித்தளையிலும் வந்தது. நம் வீட்டில் பித்தளையில் இருந்தது அதன் கால் உடைந்து பத்த வைப்பதும் பிறகு உடைந்து பத்த வைப்பதும் என  செத்து செத்து விளையாட்டு காட்டும்.

கால் விளக்கில் அனைத்திலும் சிறிதாக மண்ணெண்ணெய் வடிவது ஏன் என்று அன்று, புரியாத புதிராக இருக்கும்.

காண்டா விளக்கு

கடைகளின் காவலன்   கமர்சியல் நாயகன். நாட்டாமையின் மீசை போல பெரிய திரியும் தடித்த உடம்புக் கொண்டு அரை லிட்டர் மண்ணெண்ணெயை தன்னகத்தே தன் உடலில் வைத்திருப்பவன். வியாபார தளங்களில் நிறைவான வெளிச்சத்திற்காக இந்த விளக்கை தான் பயன்படுத்துவார்கள்.  ரோட்டுக்கடைகள் சந்தைகளில் அன்றைய வெளிச்சம் தரும் விளக்கு இதுதான். ஒரு சில மறைவான  உருட்டு சூது கடைகளிலும் இதுதான் இருந்தது.

அரிக்கேன் விளக்கு

விவசாயிகளின் நண்பன் வயல்வெளிக்கு செல்லும் போதும், நெடும் பயணத்திற்கும்  மாட்டு வண்டுகளில் ஓட்டுனர் சீட்டுக்கு கீழே மாட்டி வைத்து இருப்பார்கள். ஹெட்லைட் இடுப்பு லைட்டாக ஜொலிக்கும். இதற்கென பிரேத்யேக ஹூக் அங்கு இருக்கும். வீடுகளிலும் கூட இதன் பயன்பாடு உண்டு. இந்த ஒரு விளக்கு மட்டும் ஏற்றி வைத்தால் போதும் நாலு சுத்தி தா(ழ்)வாரத்திற்கும் ஒளி கொடுக்கும். 

பெட்ரோமாக்ஸ் விளக்கு

பக்கா கமர்சியல் ஹீரோ. எந்த ஒரு சுப நிகழ்ச்சிகளிலும் இவரின் ரோல் இல்லாமல் இருக்காது. இதற்கு முன்பு அட்வான்ஸாக சொல்லி வைக்க வேண்டும் பற்றாக்குறையாக இருந்தால் பக்கத்து கடையில் வாங்கி தந்து சமாளிப்பார்கள் 'பெட்ரோமாக்ஸ் லைட்டே  தான் வேணுமா?' என்று நம்மிடம் கேட்க மாட்டார்கள். 

எதிர்பாராத நடக்கும் மய்யித் வீட்டிலும் இரவு நேரத்தில் பெட்ரோமாக்ஸ் விளக்குதான் பிரதானமாக இருந்தது. அமைதியாக எரிந்து கொண்டிருக்கும் விளக்குகள் மத்தியில் பெட்ரோமாக்ஸ் விளக்கு ஒரு வித சத்தத்துடன் கூடுதலான சூட்டை கக்கி கங்குவாக எரியும். Strips கண்ணாடி துண்டுகளுடன் Vertical தோற்றத்தின் அமைப்பில் உள்ளே முட்டை வலைத்திரி மாண்டலின் இருக்கும். அதை பார்த்தால் 'அது எப்படிண்ணே எரியுது?' என்று தனக்கு தானே கேள்வி வந்து தொலைக்கும் அது எனக்கு மட்டுமா? என்று தெரியவில்லை.

அந்த காலக்கட்டங்களில் மின்சாரம் என்ற ஒன்று இருந்தாலும்

மின் வெட்டு சமயங்களிலும் இன்னும் ஒரு சில மின் இணைப்பு இல்லாத வீட்டிலும் மேலே கண்ட விளக்குகள் பயன்பாட்டில் இருந்தது.

இன்று ஏற்பட்ட விளக்குகளின் புரட்சியாக குண்டு பல்பில் தொடங்கி ட்யூப் லைட், சோடியம் வேப்பர்,மெர்குரி, சி.எஃப்.எல். மற்றும் இன்று எல்.இ.டி. என எட்ட முடியாத இடத்திற்கு வந்து விட்டாலும் அன்று மெல்லிய மண்ணெண்ணெய் வாசத்தை நுகர்ந்தும் கால் வலி என்றால் அதே மண்ணெண்ணெயை காலில் தேய்த்து 

உறங்கியதும் என்றுமே மறக்க இயலாது.

(இதில் மெழுகுவர்த்தி  ஜனரஞ்சகமாக ஏழை வீட்டிலும், மதிப்பு கூட்டப்பட்டு செல்வந்தர்கள் வீட்டிலும் என அனைத்து மக்களின் வீட்டிலும் அன்றும், இன்றும் என்றும் இருப்பதால் இந்த ஆட்டத்தில் அதை சேர்க்கவில்லை.)

-

ஊ.நே

நானா-க்கள் சொன்ன பிஸ்மில்லா!

கல் தோன்றி மண் தோன்றி கல்யாண மண்டபங்கள் தோன்றாத அந்த காலத்தில்., வீடுகளில் தான் (திருமண) விருந்து நடக்கும்.

இன்றைய காலத்தில் கடல் போல மண்டபம் இருந்தாலும், அன்று ரங்கநாதன் தெரு போல கூட்டம் வழிந்து போகும்.

1990-களின் முற்பகுதியில் ஒரு கடல் சனத்தையும் சன்னமாக அடைத்தது அந்த பழைய காலத்து வீடுகள் தான். அது போக மீதியிருந்தால் சனங்கள் அமர அடுத்த வீட்டு மனங்களும் இருந்தது கொடுத்து உதவ.

அக்கம்பக்கத்து வீடுகளில் கல்யாணம் என்றாலும் நம் வீட்டு கல்யாணம் என்பது போல் ஐந்து நாட்கள் பள்ளிகளுக்கு விடுமுறை போட்டு ஆனந்தம் அடைந்தோம். மூன்று நாட்கள் அவர்கள் வீட்டில் தான் உணவு உண்டோம். 

அன்று ஒரு திருமணம் என்றாலே திருமணம் நடக்கும் வீடு விடுத்து, அக்கம்பக்கத்து

மூன்று வீடுகளை கலரிக்காக எடுத்து விடுவோம் அவர்களும் சுத்தமாக தயார் செய்து கொடுத்து விடுவார்கள். ஒவ்வொரு வீட்டிலும் பள்ளியிலிருந்து வாடகை எடுத்த மூனு,நாலு சுருள் பாய்களையும், ஐம்பதுக்கு மேற்பட்ட அலுமினியம் மடா செம்புகளையும் கூடவே ஒரு கொட்றா உப்பையும் எடுத்து வைத்து விடுவோம்.

அன்று இரத்த கொதிப்பு அதிகமில்லா காலம். இன்று அந்த உப்பு வைப்பது வழக்கொழிந்து போனது(க்கு) ஒருவேளை இது தான் காரணமோ?!🤔

இதற்கு முன்பு நடுநிசியில் புறப்பட்ட மாப்பிள்ளை பஜ்ரு நேரத்தில் பொண்ணு வீடு வந்து சேர, பேனியான், கைவீச்சு, சீனி வாடா, நானாஹத்தா, உல்சம்சாதூள் உள்ளிட்ட அனைத்து பனியாரங்களும், அதனுடன் ஹார்லிக்ஸ் பூஸ்டுக்களும் பரிமாறப்படும். 

அன்றைய பெஸ்ட்மேன்கள் என்பவர்கள் ஒருநாள் முதல்வர் மாதிரி (கிட்டத்தட்ட விட்டில் பூச்சி மாதிரியும் என்று கூட மாறு உதாரணம் சொல்லலாம்) வேறு விதத்தில் சொன்னால் மாப்பிள்ளையின் பவுன்சர்கள் மாதிரி

அவர்கள் எது சொன்னாலும் நாம் இனிமையாக தான் பேச வேண்டும் இல்லையெனில் மாப்பிள்ளையை தூக்கிக் கொண்டு போய்விடுவார்கள்.

திருமண நிக்காஹ் விருந்து என்றாலும், பனி எடுப்பு களரி என்றாலும் அக்கம்பக்க எய்த்த வீடுகளை கொடுக்க தயாராகவே இருப்பார்கள். இது போக கிளை தாவத்தும் அதுக்கு இன்னொரு கிளை தாவத்தும் உண்டு அதற்கு ஒரு வீடே போதுமானது.

இரண்டு மெயின் தாவத்துகளிலும்,

நாட்டை காக்க முப்படைகளும் தயார் என்பது போல், வீட்டை காக்க (தாவத்களில் பரிமாற மூன்று வீடுகளிலும்) ஆட்கள் தேர்வு செய்யப்பட்டு தயாராக அட்டென்சனிலும், தெரிந்தவர்கள் கூடுதலாக ஒரு கொட்றா  இறைச்சி கேட்டால் வரும் அந்த டென்சனிலும் இருப்போம்.

திருமணத்தில் எத்தனை பேர்கள் வருவார்கள் என்பதை *'அன்றே கணித்தார் கமல்'* என்பது போல் பத்திரிக்கை கொடுப்பவர் லிஸ்ட் வைத்தே கூறி விடுவார்கள் எத்தனை பேர் வருவார்கள் என்று 'சர்ஜிக்கல் ஸ்டிரைக்' போல் அவ்வளவு துல்லியம் (ஒரு ஃப்ளோவ்'லே வருது மன்னிக்க!)😀

இன்று போல் சோறு, இறைச்சி, தால்ச்சா தட்டிக்கிச்சி என்பதை அன்று பார்த்தது மிகவும் அரிது.

பரிமாற பைடு நபர்கள் *'கேட்டரிங்கை'*  அன்று அப்படி ஒரு வார்த்தையை காதால் 'கேட்டு அறிந்தது' கூட  இல்லை.

அன்று பக்கத்து வூட்டில் பெரிய மாமாவும், எய்(திர்)த்த வூட்டில் சின்னாப்பாவும், பக்கத்து வூட்லே மச்சானும் இருந்து கலரியை கவனித்து கொண்டார்கள். 

திருமணம் நடக்கும் வீட்டிலிருந்து  *"பிஸ்மில்லா"* கூற சிக்னல் வந்ததும், 

மற்ற மூன்று வீடுகளிலும் மாமா,சின்னாப்பா, மச்சான்களும் அதை உள்வாங்கி மற்ற வீடுகளில் *"பிஸ்மில்லா"* என்று கூறி எதிரொலித்தார்கள். இதைதான் பல வீட்டு திருமணங்களில் பல்வேறுபட்ட நானா-க்கள் *பிஸ்மில்லாஹ்* என்று உதிர்த்தார்கள்.

அன்று அனைவரும் ஒருசேர அன்போடு ஒரே நேரத்தில் உண்டு மகிழ்ந்தோம். 

வயிறோடு மனமும் நிறைந்தது.

இன்று கேட்டரிங் சேவை வழியாக பரிமாறப்படுவது உணவு மட்டுமே. பிஸ்மில்லாவும்  இல்லை. அன்பும்,அரவணைப்பும், மகிழ்வும் சுத்தமாக இல்லை.

உணவு உண்ணும் போது பிஸ்மில்லாவை மறந்தால் வயிறு நிறையாது என்பது போல், மனம் நிறையாமல் வீடு விரைகிறோம்.

கார் காலம், கருமுகில் காலம்!

ஆக்கம்: ஊர் நேசன்

அன்று சென்னை,திருச்சி வானொலி நிலையங்கள் தான் வானிலை அறிவிப்புகளை வழங்கி கொண்டிருந்தன.

இன்றைய புத்தி சுயாதீன வானிலை கணிப்பாளார்கள் போல் அன்று இல்லை.

இன்று அடை மழை வருமா?(வந்தாலும் வரலாம்) பள்ளிக்கு இன்று விடுமுறை கிடைக்குமா? என்று முன் அறிப்புகள் பெற்ற கிட்ஸ்கள் நாங்கள் இல்லை..

லேசான தூறல் மிதமான மழையிலும் பள்ளிகள் நடந்தன.

பலமான சிமெண்ட் கூரைகள் பெற்ற பள்ளிகள் அன்று இல்லை. ஓலை கூரைகள் வேய்ந்தும்,ஓடுகள் வேய்ந்தும் நடுவில் திறந்தவெளி பெற்ற மழையை ரசித்துக் கொண்டே படிக்கும் பள்ளிகள் அமைப்புகள் அன்று. ஆனாலும் எந்த சந்தர்ப்பத்திலும் கூரை விழலாம் சுவர்கள் சாயலாம் என அச்சமில்லா அச்சமும் இருந்தது.

வானொலி நிலையங்களில் 'மேகம் கருக்குது மழை வர பார்க்குது வீசி அடிக்குது காத்து' போன்ற பாடல்கள் அன்றைய மழைப்பாடல்களாக இருந்தன.

மழை இன்று சில சமயம் (அக்,நவ) பொய்த்தும் போவதும், சில சம சமயம் மாறுகாலத்தில்(ஜூன் ஜுலை) பெய்(ந்)த்து போல், அன்று நவம்பரில் நனையாத பூமி என்பதே இல்லை. குறைந்தபட்சம் மூன்று மாத மும்மாரியை நாம் கண்டிருக்கிறோம். 

ஒவ்வொரு வீட்டு கிணறு நிறைவதே மழையின் இறுதியாக இருக்கும் (அப்படி தான் அன்று நம்ப வைக்கப்பட்டோம்).

அன்று எதிர்வீட்டு நண்பர்களுடன் அவரவர் வீட்டு திண்ணையில் இருந்துக்கொண்டே

மழையை வேடிக்கை பார்ப்பது என்பது ஒரு அலாதியான இன்பம். தெருவில் வரும் வெள்ளத்தில் செருப்பு மிதந்தது போவதை பார்ப்பது கூட வேடிக்கையாக இருக்கும். 'டேய் தண்ணி டீ கலர்லே போகுதுடா' என்று கூறி ஆர்ப்பரிப்போம்.

மும்மாரியின் இறுதியில் தெருக்கள் எங்கும் அழுக்கான நீர் வடிந்து துகிலாக காட்சியளிக்கும் பூமியிலிருந்து ஊற்று(ஊத்து)க்கள் பீறிடும் அதைச்சுற்றி மண்ணால் அணைக்கட்டி விளையாடுவோம்.

கோட்டாய் தெரு, சின்னக்கடை காட்டாணை தர்கா அருகில்  மற்றும் கும்மத் பள்ளி தெரு என ஒவ்வொரு

தெருவுக்கும்  ஒரு குரூப் இதே போன்ற விளையாட்டை மழை விட்டதும் (மழலையாக போல்) தொடங்கும்.

இதுவே அந்த வருட மழையின் விடைபெறல்!.

அடுத்து கூதிர் காலம், முன்பனிக்கால அனுபவங்களும் உண்டு, பதிவு பெரிதாகிவிடும்.

முற்றும்.

-

ஊ.நே